Eskiden büyüklerimizden çok duyardık bu sözleri.
“Ah eski bayramlar”, “Nerede o eski günler” diye başlayıp gözleri nemli nemli uzaklara dalar ve başlarlardı anlatmaya.
Herkesin bir birine sevgiyle yaklaşıp, şefkatle kucaklaştığını, büyüklerin büyüklüğünü bilip, küçüklerin de sevgi ve saygıda asla kusur etmediği o özel günleri öyle ballandıra ballandıra anlatırlardı ki;
“Keşke biz de öylesi güzel günleri yaşayabilseydik “ diye çok iç geçirirdik.
***
Yine de bazı güzellikleri yaşadık.
Günler öncesinden yapılan bayram hazırlıklarını, sabah erkenden kalkıp camiye gitmeyi, sonrası gelip kapı kapı dolaşarak el öpüp bayram kutlaması yapmayı gibi…
Peki şimdi?
Şimdi, ne büyük küçüğü, ne küçük büyüğü tanır hale gelmiş.
Sanki bayram gelmiş neyime havası esiyor.
Ahlaki ve kültürel erozyona uğramış bir toplum haline geldik.
Örfümüz, adetimiz, geleneğimiz göreneğimiz ne varsa hepsi unutuldu.
***
Şimdi bayramlar adeta tatil için fırsat kollanır bir dönem haline geldi.
Şimdiki bayramlaşmalar, Sosyal medyalardan veya çeşitli iletişim araçları vasıtasıyla gönderilen mesajlarda bayramlaşmaya, uzaktan el sallayarak kutlamaya döndü.
Keşke büyüklerimizin anlattığı gibi kalabilseydik.
Sevginin hakim olduğu, hoş görü ile yaklaşılan, merhametle kucaklaşılan o özel günler hep yaşanabilse.
***
Bir birimize kin dolu gözlerle bakmak yerine sevgi yumağı olabileceğimiz güzel görüntüler ortaya çıkarabilsek ama…
İşte ama demekle yetiniyor ve sadece hayallerimizde yaşatabiliyoruz o günleri.
İnşallah özlediğimiz ve beklediğimiz o güzel günleri tekrardan yaşayabileceğimiz günlerin başlangıcı olsun bu bayram.
SON SÖZ
Ay yıldızlı al bayrağımızın altında hep bir arada sevgi ve huzur dolu, kardeşçe yaşadığımız nice bayramları hep birlikte kutlayabilmek duası ile bayramınız mübarek olsun.
