Ben ayarsızım arkadaşlar…

Değer verdim mi öyle bir veririm ki şaşar kalır hayatıma giren insan. Gönlümde ki handa karşılar, kapıyı da ben açarım. Bölüşürüm gönül soframdaki ekmeği sualsizce.

Lâkin bahar bahçeleri misalidir gönlüm. Sevdi mi birisini sunar papatyaları, gülleri. Ama sezdi mi ihaneti bırakır kurumuş dikenlerini, başka mevsime yelken açar. Kuş misalidir gönlüm. Sezdi mi ihaneti kaçar başka diyarlara kanat açar.

Ben ayarsızım arkadaşlar.

Bende papatyalar bitti mi geriye kurumuş dallar kalıyor. O da batıyor, can yakıyor. Ben sana gelsem bana sırtını dönme sevgilim. Sırtındaki bıçak yaralarını sarmaya varmaz elim. Bana yüzünü asma sevgilim. Yüzündeki en ufak bir tebessümüne asarım kendimi.

Bana neden diye sorma sevgilim. Senden öteye yol gidemedim. Bana git deme sevgilim. Gidersem bir yanım hep sende kalır. Bırak da ben sende tutsak kalayım sevgilim, özgürlüğe ihtiyacı yok sevgimin.

Gidelim mi buradan? Burada insanlar kötü. Burada seni bana kötülüyorlar. Burada seni bana yâr etmezler. Burada beni sana yakın etmezler.

Gönül yorgunluğum diz kapaklarıma bile ağır gelir hâle geldi. Bırakmıyorlar ki dinleneyim. Bırakmıyorlar ki seni doya doya izleyeyim. Burada bize yer yok sevgilim. Düşlerinde özgür bir dünyaya gidelim.

Ben deli yatmam ama deli severim sevgilim.

Sen bile anlayamazsın ne olduğunu. Aşkı doruklarda yaşar, sol yanımda devrimi yaşatırım sana. Ben senin için Galata'ya zarar vermem sevgilim. Gövdesine kazımam ismimizi ama çıkar terasına bağıra bağıra söylerim İstanbul'a seni ne kadar sevdiğimi. Galata şahit olur buna.

Ben deli severim sevgilim. Hem delirenlerde boşa delirmediler... Bak bilmiyorsun, yemin ederim ki bilmiyorsun. Nelerle uğraştığımı, ne için nelerden vazgeçtiğimi.

Susmak zorunda kalıp boynumu büktüğümde içimden geçenleri, çocukluğumun sessiz hıçkırışlarını, gençliğimdeki haksızlıkları, yüreğimi yakanları, elimi kolumu bağlayanları...

Bilmiyorsun bu şehrin sokaklarını. Beni nasıl harcadıklarını... Hem sen benim gülüşlerimi görmedin ki, uzun saçlarıma denk Papatyalara hayran oluşlarımı da bilmezsin sen.  Sen sadece varsın, bana yârsın, yüreğime yarasın. Gelsin toprak seni bana sarsın.

Ah benim gözlerine sürgün, yüreğime vurgun olanım.

Sen benim sadece yüzümü görüyorsun, hüznümü değil...