"Yaş on beş
Çocuktum ama
Onların gözünde büyüktüm
Çocuklu yaşlarımı
El alem denen bir çeteyle çürüttüm
Sustum, bana emir verenler hep büyüktü
Yetiştin, serpildin diye dedikleri
Bana verdikleri tek öğüttü
Korktum, bir kuştum
O kadar küçüktüm ki
Başkasının kanatları ile uçtum
Yaş on yediydi kadın dediler
İçimdeki çocuk sustu
Hep kadın konuştu
Emanetti; evet ama
Onlar bana bu kaftanı biçti
On sekizdim; annesin dediler
Küçücük bir bedeni bir çocuğa
Emanet ettiler
Gece güne gün geceye bağlandı
Hayallere öteki günlere ağlandı
Ama her şeye rağmen
İçimdeki çocuk sağlamdı
Sustum kahredercesine sustum"
***
Bu şiir benim hayatımın başlangıcının bir özetidir. Can kırıkları ile başlayan hayatı hep bir mücadele ruhu ile taşıdım. Hedefler koydum, hayaller kurdum ve nasıl olmak istiyorsam ilmek ilmek işledim. Ele inat, dile inat dikte ettirilen tabulara inat kendi rotamı oluşturdum…
***
Benim düşüncem bu demeyi öğrendim. Ben böyle hissediyorum diye kendime itiraf etmeyi ayıp saymadım. Kendi kararlarım yüzünden yüzümü kızarmış görünce kendime kızdım, hayır senin buna hakkın var diye telkinde bulundum, sonu ne olursa olsun el alem terörünün ağır silahlarına (dil, bakış v.s.) karşı durdum.
Toplum baskısını mayın tarlasına benzettim, bu eşiği atlarsam geçersem mayın tarlasını özgürüm dedim. Patlattığım mayınlar oldu ama neyse ki kıyısından teğet geçtim sağ kalmayı başardım.
***
Mayın tarlasından sağ salim geçince evet artık özgürüm dedim ama bu sefer de okyanusta sürüklenen bir gemiydim. Direksiyon elimde önümde uçsuz bucaksız bir mavilik etrafımda köpek balıkları ve tek kişilik dev kadro ile bu gemiye bir rota oluşturmanın derdine düştüm. Kaptanda bendim tayfada.
***
Köpek balıklarının sinsice etrafımda dolaşıp kan kokusu beklediğini biliyordum o yüzden can kırıklarım hep içimi kanattı ama ben zafer kazanmış bir komutan edasıyla naralar attım. Yol aldıkça daha çok güvendim kendime daha çok alkışladım kendimi geride bıraktığım köpek balıkları ben karaya yanaştığımda artık akbaba kılığında dönmeye başladılar tepemde.
***
Limana yanaşıp demir attığımda kendi renklerime boyadım hayatı kitaplar sayesinde her sayfada başka bir dünyaya araladım kapımı şartsız bana yol gösterdi cümleler kayıtsız kalamadılar çünkü hayata tutunmaya çalışmama...
***
Yorgun olduğumu kimse görmedi belki ama onlar gördü uyuyamadığım her gece okurken uykuya dalmış buldum kendimi her sabah... Uyanınca sayfanın kenarını kıvırıp kendi dünyamın sayfasını çevirdim...
KENDİ HİKAYENİ YAZ
Ben kendi hikayemi yazdım ve her zaman çevirip çevirip okuyorum. Sende kendi hikayeni yaz içinden geldiği gibi ve ne zaman sıkıldım her şeyden dersen o zaman o verdiğin mücadeleler seni yeniden kamçılasın hayata karşı çünkü senin hikayende sana şimdiki hayatının kapılarını araladı.
Ve bu hikayede tek kahraman sendin...
Geliştir kendini ve değişimi fark et...
Günün sözü
“Bilmediklerinizle gözünüz korkmasın. Bu sizin en büyük gücünüz olabilir ve yaptıklarınızın herkesinkinden farklı olduğuna emin olun."
