Hayat, kulağımıza hoş gelen bir melodinin tınısı gibidir. Sevdiğimiz şarkılar misali. Yüreğimiz, mutluluklara yaklaştığında şarkılar söylemeye başlar. Yokuş aşağı inen duygularına, bir savaş açar benliğin. Sarpa saran düşüncelerinin önderliğinde, lideri olursun benliğinin.

Aslında tam olarak, hayat bize hep bir şeyler anlatır. Ellerimizin arasından kayıp düşürdüğümüz hissiyatlarımızın mahkemesinde buluşuruz zihnimizle. Aldanışlar,  yanılsamalar, önde giden benliğimize birer çelme takar bazen.

Durdurduğumuz duygularımızın benliğimize akmasına biz engel oluruz çoğu zaman. Üstelik farkında olmadan. Her farkındalık hayata karşı bir öne çıkarır bizi. Enkazında kaldığın duygularından yine sol yanın olur kurtarıcın. Hayat, sol yanınla yüzleştiğin anlarından ibaret birçok noktada.

Yaşamın ince detaylarında huzur bulurken, zor ve çetin yollarında yorulduğumuzda, bir başka hissiyatlar kuşatıyor benliğimizi. Örneğin; ruhunun ritmi değişiyor. Neticede her duygu yüreğine ya bir ziyafet şöleni ya da birer hüzün çemberi.

O hüzün çemberinin içinde dönüp durmak da bizim elimizde dışardan seyredip hüzünlerle vedalaşmak da. Benliğimizin odak noktası huzur olduğunda, hayatı kovalarken huzuru yakalamak da kaçınılmaz oluyor. İnsan yüreğinde en kalıcı misafir huzur değil mi zaten.

Hüzünlerle de barışık oluyor içimiz. Huzur ve hüzün kardeşliği misali... Hepsi bize bir şeyler öğretip hayattaki duruşumuzu değiştiren ince detaylar aslında. Yaşam, içimize ilmik ilmik işlediğimiz ince detayların bir bütün hali…

Yüreğimiz de böyledir. Bazen sonbahar oluruz yapraklarımız sararır bazen kış misali dökeriz yapraklarımızı. Yüreğimizde her duygu kalıcı olmayan birer misafir. Uğrar ve giderler.

Kalıcılığı yüksek umutların, yüreğimizin en olgun meyvesidir. Bazen bahçemizde çiçeklerimiz solar, ümitsizlikler uğrar yüreğimize. Ama bu bizim için birer imtihandır. Umutlarımıza ne kadar sıkı sarıldığımızın birer ölçümüdür belki de bir noktada.

Umutlar öyle saydamdır ki ellerimizin arasından kayıp düşmeye hazırdır hemen. Ama bizler sağlam kurulmuş umutlarımıza ne denli sahip çıkarsak hayatta attığımız sağlam adımlarımız da o kadar güzellikler getirir ömrümüze.

UMUTLAR HAZİNEDİR

İlkbaharda çiçek açan ağaç gibidir umutların ta kendisi. Sonbaharda yapraklar sararır, kışın yapraklarını döker… Yüreğimizin en uzun soluklu misafiri umutlardır. Neşe veren, ümit ettiren, gülümsetebilen ve geleceğe güzel bakmamızın sağlayan birer hazinedir umutlarımız. Umut duygumuz hiç solmasın…

Umut dolu yarınlarda buluşmak dileğiyle…