Bir Kızılderili atasözü der ki: "Benim hayatımı yargılamadan önce; benim ayakkabılarımı giy, benim geçtiğim yollardan, sokaklardan, dağ ve ovalardan geç. Ancak ondan sonra beni yargılayabilirsin."

Sabah kalktınız, enerji dolusunuz, hava güneşli, mis gibi havayı içinize çektiniz, telefonu elinize aldınız o da ne partnerinizden gelen kızgınlıkla dolu bir sürü mesaj...

Neden dün akşam telefonu açmadığınıza dair yazılmış... Aslında siz dün çok yoğun bir gün geçirmiştiniz ve uyuyakalmıştınız, telefona bakmaya fırsatınız bile olmamıştı...

Karşı taraf sizi dinlemeden direk yargılamaya başladı, dolayısıyla da gününüz pek olumlu başlamadı, haliyle olumlu da devam etmedi hatta o gün dinlediğiniz şarkıdan bile zevk alamadınız...

Yukarıda yazmış olduğum olay örgüsü tanıdık geldi mi?

Kendimizi karşımızdakinin yerine koyup, olaylara onun gözünden bakabilmek ve ne hissettiğini anlamaya çalışabilmek... Empati...

"Seni çok iyi anlıyorum canım..." , "Zamanla geçecek, göreceksin." ya da  "Üzülme, bak daha neleri var" vs. vs... değil kastettiğim...

Ne peki?  Aynı duyguları paylaşmaktan çok, aynı şeyleri hissedebilmek...

Şöyle ki yeni doğmuş bir bebeğin karşısına geçip, dil çıkarıldığında bir süre sonra aynı davranışı bebeğin de yapmaya çalıştığı görülür. Birkaç ay içerisinde ise anne baba ile karşılıklı gülüşmeler başlar.

Ancak yüksek endişeye sahip annelerin bebekleri, diğer bebeklere kıyasla daha az gülme davranışı gösterir. Yapılan araştırmalar gösteriyor ki bu durum annenin daha az gülmesinden kaynaklanıyor.

Empati yoksunluğu olan kişiler karşısındaki kişi ile iletişim kurmakta oldukça zorlanır ve bu da iletişim kopukluklarına sebep olur.

Aslına bakacak olursak empati yaşamımızda o kadar önemli bir yerde ki "Sadece anlaşılmak istiyorum!" diyen insanların bu duyguyu belki sevilmekten bile önde tuttuklarını söyleyebiliriz.

İŞTE EMPATİ BU

"İnsanları yargılarsanız onları sevmeye vaktiniz kalmaz." demiş Rahibe Terasa...

’Hiç empati kuramıyorum ben’’ diyorsanız size benden birkaç öneri:

Öncelikle yeni güne empati kurabileceğiniz inancıyla başlayın. O gün ve sonrasında tanıdığınız tanımadığınız insanların dış görünüşlerine değil de duygularına yoğunlaşın. “Acaba şu anda ne hissediyor?” “Onun yerinde olsam ne hissederdim?” “Bu olay benim başıma gelse ne yapardım?”

Empati kurmaya başladınız bile...