Vaktiyle iyi günler, kötü günler yaşadın. Yaşamalıydın, yaşayacaktın… Kim kaçabilir ki yaşaması gerekenlerden? Kim söylemek istemez en güzel anıların şarkılarını…
***
Fakat biz insanlar, geçmişe sahip çıkalım derken, geçmişe takılı kalıyoruz. Birçoğumuz geçmişimizde yaşıyoruz. Oysa bırakmak gerekiyor anılarını, yüreğinin bir köşesinde.
***
Saklayacaksın elbette, fakat incinmeden, incitmeden yüreğini. Sol yanın sen istemesen de anılarına ve duygularına sahip çıkıyor zaten. Yüreğine sorumluluklar yüklemeyi bırakmak lazım bir yerde.
***
Yüreğin sorumluluklarının bilincinde zaten ve üzerine düşeni yapıyor. Uykundan uyaran düşünceler, buram buram özlemlerin bir elma şekerinin tadında bile hissettiğin acıların…
***
Hepsi yüreğinin ücra köşelerinde saklı tuttuğun hüzün dolu duygularının bir parçası.
***
İnsan duygularından ibarettir. Her duygu sol yanımıza biraz misafir. Misafirler iyi ağırlanır neticede. Yalnız unutma; giderken de güzel uğurlanır.
***
Gitmelerin de hakkını vermek gerekiyor bazen. Kalışların da sağlam olmalı, gidişlerin de… Yüreğinin sırtına binip gitmeli, duygularının memleketine… Lakin bu çok da kolay olmuyor bazen.
***
Gökyüzünün maviliğinde özlemlerimiz var kimilerimizin. Belki üzerinden uzun yıllar geçti ama hala o günlerdeki heyecanını ve anlamını koruyan özlemlerimiz var.
***
Kimilerimiz sıkı sıkıya bağlıyız geçmişteki günlerimize, duygularımıza, anlarımıza, anılarımıza. Kimse yitirmek istemez, gönlüne iyi gelen duyguları.
***
Belki şu an içindeki belirsizlik. Belki şu anımızın içindeki hayal kırıklıklarında, benliğimize iyi gelen, ruhumuzu iyileştiren tek etken oluyor geçmişin güzel izleri.
***
Yüreğimizde hangi duyguların izleri yok ki. Üstünü çizemeyeceğimiz hislerimiz var. Vaktiyle hissettiğimiz, şimdiyse sol yanımızda biriktirdiğimiz. Gün geçtikçe yeşeren, bitmeyen, tükenmeyen…
***
İnsan, sahip çıkmalıydı zaten duygularına. İster geleceğe biriktirdiğimiz hayaller, ister geçmişteki anılar… Her biri ömür serüveninde, bizi yönlendiren, bazen durduran, bazen adım attıran ince ve küçük detaylar.
***
İnsan, küçük detaylardan ibaret değil miydi? O küçük detaylara duygularımız can suyu oluyor ve canlandırıyor büyütüyor sol yanımızdaki bizi biz yapan hislerimizi. İnsanın duyguları, yüreğinin yönü ve dergahı…
***
SON SÖZ
Unutma; Yolları ayaklarınla yürüsen de, yüreğinin izinden gidersin.
