Yıldız’ın yazdığı şiir şu dizelerden oluşuyor:

BEN YÖRÜK’ÜM ARKADAŞ

Ben yürüğüm arkadaş

Neslim atam Oğuz'a dayanır

Haykırsam Yalçın kayalıklardan gür sesimi

Sesim karlı dağlarda yankılanır

***

Kıl çadırlarda Yaşarım Ben

Sürülerimden gelir çan sesleri

Yüreğimde büyük bir özlem saklıdır

Hatırladıkça eski güzel günleri

***

Meskenim Dağlardır her yeri gezerim

Ayakkabı diye çarığımı giyerim

Benzemez yaşantım öyle hiç kimseye

Yün çorabımı Dizime dek çekerim

***

Yorgan diye kepeneğime sarılırım

Yoldan geçen misafir çayımı içmezse darılırım

Misafirperverlik Ruhumda vardır benim

Ziyaretime gelini en iyi şekilde ağırlarım

***

Meskenimdir dağlarım mekanım meralarım

Yanık türküler söyler benim kavalım

Yarim yakmış yüreğimi köz etmiş

Bu yüzdendir gönlümde tüten dumanım

***

Alır giderim sürümü akıllara koyarım

Vakti gelince tek tek sütünü sağarım

Bilmem ben öyle dolap molap

Sütlerimi sütlükler de toplarım

***

Sütlerin üstündeki kaymağı severim

Kavurup onu yaparım höşmerim

Yörüklük böylesine çok güzeldir inan

Yörük olmak ayrıcalıktır be hemşerim

***

Ben mazide neler neler gördüm

Atlar ile tarlalarımı sürdüm

Ellik ile gosayla orak biçip

Harman yerine düvenleri götürdüm

***

Ben yürüğüm arkadaş bilmem onu bunu

Eleğim de eledim kepekli unumu

Senitte açtığım saçta pişirdim yufkamı

Hoşnut ettiğim şu garip ruhumu

***

Aslım Türk, özüm Yörük benim

Bu yolda can versin aciz bedenim

Ezelde başladı bu sevda ebede dek sürecek

Nesilden nesile aktarılan bu geleneğim

HABER MERKEZİ