Bugün sizlere bir hikaye anlatacağım…
Adamın biri eÅŸinin eskisi kadar iyi duymadığını düÅŸünerek doktoru aramış, eÅŸine iÅŸitme cihazı almayı düÅŸünüyormuÅŸ ancak bunu eÅŸine uygun bir dille nasıl anlatacağını bilmiyormuÅŸ.
Doktor: “Yapacağın ÅŸey ÅŸu, eÅŸinden 40 adım ileride dur, normal bir konuÅŸma tonuyla bir ÅŸeyler söyle; eÄŸer duymazsa 30 adım ilerisinde aynı ÅŸeyi tekrarla, sonra 20 adım; cevap alana kadar aynı ÅŸeyi tekrarla” demiÅŸ
O akşam eşi mutfakta akşam yemeğini hazırlarken adam işlemi uygulamaya koymuş. 40 adım uzaklıktan eşine normal bir konuşma tonuyla seslenmiş;
Hayatım bu akşam yemekte ne var?
Cevap yok
Mutfağa biraz yaklaşmış. Mesafeyi 30 adıma indirmiş ve soruyu tekrarlamış;
Hayatım bu akşam yemekte ne var?
Hala cevap yok
Adam mutfağın kapısına gelmiş artık mesafe iyice azalmış ve soruyu tekrarlamış;
Hayatım bu akşam yemekte ne var?
Gene cevap alamamış
Bu sefer eşine iyice yaklaşmış ve aynı soruyu tekrar sormuş;
"Hayatım bu akşam yemekte ne var? "
EÅŸi
"Hayatım beÅŸinci kez söylüyorum, Tavuk"
Belki de genelde düÅŸündüÄŸümüz gibi problem daima karşımızdaki kiÅŸilerde olmayabilir. Problemlerin sebebini biraz da kendimizde aramalıyız. ÇocukluÄŸumuzdan itibaren başımıza gelen her ÅŸeyde karşı tarafı suçlarız.
Yalpalayarak yürürken düÅŸer çocuk yeri döveriz, kafasını çarpar sehpayı döveriz, büyürüz kural deÄŸiÅŸmez, kafamızı mutfak dolabına geçiririz dolap suçlu, trafikte kaza yaparız kesin karşı taraf suçlu, evleniriz mutlu, boÅŸanırız karşı taraf geçimsiz, böyle böyle kendimizi kusursuz hep karşı tarafı suçlu görürüz…
ERDEMLÄ° OLMAK
Aslında kendimizde de hata olabileceÄŸini düÅŸünsek, burada yanlış yaptım deme erdemi gösterebilsek hatta hatalıyım özür dilerim diyebilsek belki de dünya daha yaÅŸanılası bir yer olacak. Çocuklarımıza baÅŸlarına gelen her iÅŸte karşı tarafı suçlamama yeteneÄŸini kazandırsak bu çocuklar büyüdüklerinde suçlamayı deÄŸil muhakeme yapmayı öÄŸrenerek yaÅŸayacaklar. Kalın saÄŸlıcakla…
