Kur’an’da Araf Suresi’nde, Semud Kavmi ve Salih Peygamber’in Ad Kavmi ve Hz. Hud’dan sonra ve Hz. İbrahim’den önce yaşadığı işaret edilmektedir. Asur kitabelerine göre MÖ. 2150–2080 yılları arasında bugünkü Hicaz ve Şam arasında yani Arabistan’ın kuzeybatısında yaşamışlardır.
Prof. Dr. Ahmet Bedir, Hz. İbrahim’in yaşadığı dönemi M.Ö. 1940–1765 olarak tespit ettiği göz önüne alındığında, Semud Kavminin çok daha önce yaşadığı ortaya çıkar. Ad Kavminden sonra Arabistan’ın en çok tanınan ikinci kabilesi olduğu ve Ad Kavmi ile akrabalıklarının bulunduğu, Domatha ve Hegra civarında o dönemin Arap kabilelerinden Nebatilerle birleşerek güçlü bir krallık kurdukları söylenmektedir.
Hud Kavmini yaşadığı zaman ile Salih Kavmi arasında 500 yıl geçtiği söylenir. Salih Kavmine ikinci Ad da denir. Bundan dolayı tarihçiler, Semud’u, Ad Kavminin devamı olarak görür. Kuran da bunu destekler ve Semud’a, Ad Kavminin halefi olarak bakar.[1]
Ad Kavmi güneyde muhalifleriyle yaptığı savaşta yenilmiş ve Güney Arabistan’dan Kuzey Batı Arabistan’a sürülmüştü. Kuran-ı Kerim nazil olmadan önce Arap hatipler Semud Kavminden bahsetmiştir. Asur Levhalarında da adları sık sık geçen bu kavimden eski Yunan, Roma ve Mısır coğrafyacıları da söz etmişlerdir.
Semud Kavminin dağları ustalıkla yontarak üzerine köşkler yaptığından, bahçelerin ve pınarların içinde ekinler ve yumuşak tomurcuklu, göz alıcı hurmalıklar arasında yaşadığından bahsedilir. “Özellikle tepe ve yamaçlarda oydukları taş evler harika mimarlık ve mühendislik özellikleriyle ünlü olup bugün bile büyük bir alana yayılmış durumdadır.
Semud Kavminin sahip olduğu görkemli sanat yapıları, özellikle taş oymacılığının tarih boyunca gelmiş geçmiş tüm toplumlardan ve hatta günümüzdekinden de çok daha üst seviyede olduğu, taş işçiliğinde oluşturdukları detaylarla çok ihtişamlı sanat eserleri inşa ettiği ortaya çıkmıştır. Bugünkü Ürdün sınırlarında yer alan Rum Vadisi (Petra Vadisi)’nde bu kavmin taş işçiliğinin en güzel örneklerini görmek mümkündür.”
AD KAVMİ’NİN İBRETLİK HALİ
Ad kavmiyle ilgili hazırladığımız yazılarda sonuç olarak şunu söyleyebiliriz ki, tarihsel ve arkeolojik bulgular, Kuran’da bahsi geçen Ad Kavminin ve İrem Şehri’nin varlığını ve orada anlatıldığı biçimde helak olduklarını ispatlamaktadır. Yapılan arkeolojik araştırmalarla bu kavmin kalıntıları kumların içinden çıkarılmıştır. Düşünen insana düşen ise, kumların içine gömülmüş olarak bulunan bu kalıntılara bakarak Kuran’ın uyardığı şekilde ibret almaktır.
ZALİMLERİN ZAFERİ GEÇİCİDİR
Ad Kavminin bu kötü akıbeti, bütün insanlara büyük bir ibret teşkil etmektedir. Politik ve ekonomik güçlerine güvenerek şirki, haksızlığı ve zulmü yaymak için gayret sarf eden bütün zalimlerin zaferleri geçicidir. Elbette ettikleri kötülüklerden dolayı azabın en şiddetlisine çarptırılacaklardır. Tarih boyunca doğru yoldan saparak azgınlaşmış, toplulukların başına gelen korkunç akıbet onların başına da gelecektir. Aksi takdirde ilahi adaletin bir anlamı kalmaz.
