Ben doğruları söylerim, bildiklerimi saklamam. Kimin ne düşündüğü, hangi koltuğu kim korumaya çalışıyor, kim neye tahammül ediyor, hiçbiri umurumda değil. Çünkü ben gazeteciyim. Sözün kime gittiğiyle değil, nereye dokunduğuyla ilgilenirim. Susarak değil, konuşarak değişeceğine inanırım…

Bir gazeteci için kişiler önemli değil, yaşananlar önemlidir. Bu anlayış ışığında, bugünkü yazımda isimlerden çok zamanın akışına, bir kurumun geldiği hale ve geride kalan büyük boşluğa bakacağım…

***

Antalya Ticaret ve Sanayi Odası… Koca bir çınardı eskiden. Duruşu ve etkisi olan, şehre yön veren bir kurumdu. Gireni saygıyla girerdi, çıkanın aklı yeni bir fikirle dolardı. Bugün o çınarın gölgesinde serinlemek bir yana, gövdesi oyulmuş, kökleri suya hasret kalmış bir tablo duruyor karşımızda.

***

Ali Bahar… ATSO’nun adını sadece tabelada değil, zihinde ve gönülde yaşatan adamdı. Sahaya çıkan, iş dünyasına dokunan, vizyonu ve tecrübesiyle sadece bugünü değil, geleceği de gören bir başkandı. Ali Bahar, bu kente umut vermişti. Gençlere el uzatmış, esnafa moral olmuş, sanayiciye hedef göstermişti. En önemlisi de SAMİMİYDİ. Gözünün içine baktığınızda o koltuğu hak ettiğini bilirdiniz.

Şimdi o koltuk boş değil belki, ama O gittikten sonra ATSO’da artık sadece zaman akıyor…

***

Yusuf Hacısüleyman ise o koltuğa oturduğundan bu yana ne mevcudu koruyabildi ne de üzerine bir tuğla ekleyebildi. Bunu söylemek için taraf olmaya gerek yok. Gidip odaya uğramanız yeterli. Sessiz koridorlar, amacı belirsiz ziyaretler ve içi boş toplantılar… Odanın nabzı durmuş durumda…

Daha dün gerçekleşen Haziran Meclis Toplantısı’nda Başkan Hacısüleyman’ın uzun uzun İsrail-İran gerilimini, petrol fiyatlarını, Hürmüz Boğazı’ndaki riskleri anlatmasını dinledik. Elbette konuşulsun. Ama ATSO’nun derdi artık dünya ekonomisinden çok daha farklı bir düzeyde. Ali Bahar’ın ardından koltuğa oturan Yusuf Hacısüleyman’ın, adeta Dışişleri Bakanlığı edasıyla Orta Doğu analizleri yapması, iş dünyasına yönelik çözüm odaklılıktan ne kadar uzaklaşıldığını gözler önüne seriyor.

***

Sanayici, elektrik faturasını nasıl ödeyeceğini düşünüyor. Turizmci, oteli dolu olsa bile neden kazanç sağlayamadığını sorguluyor. Küçük esnaf ise kepenk kapatmamak için nasıl çabaladığını konuşmak istiyor. Başkan ise küresel ekonomiden dem vuruyor. Turist sayısı aynı kalmış ama gelir düşmüş. Yeni işletmeler açılmış ama müşteri yokmuş. Bunları herkes biliyor. Başkan da söylüyor ama ne çare…

***

Meclis toplantısında turizmde yaşanan kişi başına gelir düşüşü, işletmelerin müşteri bulmakta zorlanması, iş seyahatlerinin azalması gibi başlıklar dile getirilse de çözüm önerisi yok. Odada herkesin bildiğini tekrar eden ama kimsenin elinden tutmayan bir yönetim anlayışı hakim. Çünkü Hacısüleyman yönetimi, sadece “tespit” yapmakla meşgul; sorunları sıralayıp geçiyor.

Velhasıl, laf çok ama icraat yok…

***

Gelelim 2026 TSO seçimlerine... Hacısüleyman tekrar aday olacak mı? Büyük ihtimalle evet. Olmazsa şaşırtır. Peki, bu koltuk bir daha nasip olur mu, orasını zaman gösterecek. Ama görünen köy de kılavuz istemez. Antalya iş dünyası bu yönetim tarzına doymuş durumda, şikayetçi ama yüksek sesle konuşamıyor. Çünkü içeride artık eleştiriye açık bir iklim de yok. ATSO’nun, kapalı kapılar ardında, herkesin birbirine selam verip geçip gittiği, aidiyet hissinin azaldığı bir oda haline geldiği konuşuluyor.

***

Kişiler değişir, koltuklar gelir geçer ama yazılanlar kalır. Ali Bahar döneminde bu kentte bir kıpırdanma vardı. Genç girişimci de umutluydu, yılların tüccarı da… Çünkü Ali Bahar iş dünyasına dokunuyordu. Sahaya iniyordu. Onun dönemini bugünle kıyaslamamak, gerçeği inkar etmektir.

***

Bu bir hatırlatma yazısıdır. Aynı zamanda uyarı ve çağrıdır. Unutulmasın; koltuklar geçici, iz bırakanlar kalıcıdır. Ve bugünlerde Antalya, Ali Bahar’ı özlemle anıyor. Çünkü ATSO’nun kalbi artık atmıyor…