BU DEVİRDE YAŞAMAK MUCİZE Mİ?

İbrahim Okumamış

13.03.2025 - 09:00

YAYINLANMA

25.04.2025 - 20:53

GÜNCELLEME

13.03.2025 - 09:00

YAYINLANMA

25.04.2025 - 20:53

GÜNCELLEME

İftarı yaptıktan sonra kan şekeri biraz yükselince insan koltuğa yığılıp kalıyor. Bende evde otururken şöyle bir geçmişe uzandım. Geçmişle günümüzü kıyasladım ve yaşamanın eskiden daha zevkli olduğuna karar verdim.

Gelişen ve büyüyen teknoloji, insanlara çok şey katması gerekirken, aksine insanların yaşamlarını daha bir yaşanmaz hale getirdiği açık ve net bir şekilde ortada. Bizim gibi 60’lı 70’li yıllarda yaşamış iseniz, çok iyi hatırlayacaksınızdır. Çünkü o zamanlarda arabalarda emniyet kemeri denilen bir şey yoktu. Tabii aynı zamanda kafalıklar ve hava yastıkları da!

Arabaların arka koltukları tehlikeli değil aksine eğlenceli idi. Kardeşler oturur ve çeşitli oyunlar oynarlardı. Şimdi bunların yerini bebek pusetleri aldı. Oyun deyince o zamanlar bebek oyuncakları da keyifli ve sağlıklı idi. Ne kurşun maddeleri vardı, ne de üzerinde kimyasal boyalar. Çaputtan ve telden yapılan oyuncaklar ile eğlenirdik.

Kimyasal ve insan sağlığını bozacak ürün ve malzemeler bulunmazdı. Dilediğimizce ve doyasıya oynar ve eğlenirdik. Şimdi ne ararsan var. Oyun oynamaya çıkmanın tek şartı, hava kararmadan evde olmaktı. O zamanlar cep telefonu veya tablet denen şeyler yoktu. Kimse nerede olduğumuzu da bilmezdi.

Sabah kalkar yarı uykulu okula giderdik. Çantamıza ekmek arası bir şeyler olur ve acıkınca atıştırırdık. Hoş okullar eve iki adım öteydi. Öğlen olunca sevinçle eve döner ve yemeğimizi yerdik. Bazen kavgalar eder üstümüzü yırtar veya dişimizi kırardık. Ama kimseden şikayetçi olmak gibi bir lüksümüz(!) yoktu. “Çocuk kavgası” denir güler geçerdi büyüklerimiz.

Peki şimdi durum ne? Küçücük tartışmada bile veliler okulları basıyor, yetmedi öğretmenleri tartaklıyor. Sonuç olarak hastane ve adliyede istenmeyen görüntüler yaşanıyor. Bu arada bolca tatlı ve tereyağlı ekmekler yerdik inadına. Kilo almak ve kolesterol gibi bir düşüncemiz yoktu. Çünkü biraz sonra dışarı çıkar akşama kadar koşarak yakardık onları.

Aynı ekmekten hepimiz birer ısırır, aynı limonatadan hepimiz içerdik. Aynı bardaktan içerdik ama kimse bundan dolayı da ölmezdi. Virüs ve mikrop sanki o dönemde firardaydı! O zamanlar bilgisayar, atari ve playstation yoktu ki. Körebe, saklambaç, misket, çelik çomak veya yedi kiremit gibi oyunlar oynanırdık arkadaşlarla. Her mahallede sek sek çizgilerine rastlanırdı.

İnternete giremez chat yapamazdık arkadaşlarımızla. Yoktu da zaten. Bunun yerine kendilerini görmeye gider, bolca sohbet eder konuşurduk. Bolca bisiklete biner veya koşardık doyasıya. Arkadaşlarımız ve akrabalarımızın evine teklifsizce girer, masalarına ve sofralarına teklifsizce sokulurduk. Çünkü herkes o mahallede kenetlenmiş bir aile gibiydi.

Aynı mahallede bulunan komşular arasında sıkı bir dostluk bağı vardı. Zaman gelir ekmekler karıştırılarak oturup karnımızı doyurur, ardından da çeşitli oyunlar oynayarak gönlümüzce eğlenirdik.

Naylon ayakkabılarla ve naylon toplarla maç yapar, oyundan çıkan arkadaşımızın suratı bile kırışmazdı. Gazozuna maçlar büyük bir çekişme içinde geçerdi. O zamanlarda da bütün öğrenciler başarılı değildi. Bazıları sınıfta kalırdı ama dünyanın sonu gelmezdi. İnsanlar psikolojik bunalımlara girmez, intihar nedir anlamını bile bilemezdik.

O zamanlar sınav stresi diye bir şey yoktu lugatımızda. Yarış atı gibi oradan oraya koşuşturmaz, okulumuzu başarıyla geçmenin mutluluğunu yaşardık. Peki şimdi?

Kısacası büyük bir özgürlük ve mutluluğumuz vardı. Çocukluğumuzu doyasıya yaşarken, her anın lezzetini yüreğimizde duyardık. Ben hala özlerim o günleri.

İnsanlara güvenir, onları sever ve sayardık. Onlarda çocukların başlarını okşar, şeker dağıtırdı. Bu nedenle kimsenin aklına kötü bir şey gelmez, bu konularla ilgili mahkemelere başvurulmaz idi.

İnsanlar bu denli vehimli (yersiz, anlamsız kuşku duyan) ve anlaşılmaz değildi. Komşu ağabeylerimiz bile bize karışabilir, olumsuz ve kötü davranışlarımız konusunda bizi uyarabilirlerdi.

Ailemiz bizi okula verirken “Eti sizin kemiği benim” der, öğretmenlerimize karşı gelmemiz veya diklenmemiz karşısında fena dayak yerdik. Ama hiçbir tarafımız eksilmedi, aksine saygılı, sevgili ve daha anlayışlı bireyler olduk.

Bulgur pilavı ve ayran ile büyüdük. Bisküvi ve çikolata bizim için birer ödül olmuştu. Bu denli rahat ve korumasız olarak yaşamamıza rağmen Allah’a şükür en küçük bir eksiğimiz olmadı bizde..

Zannedersem, ardımızdaki aydınlığın gücü ile önümüzdeki karanlıkların aydınlanmasını sağladık belki de. Aslında şimdilerine göre, YAŞAMAMIZ BİLE BİR MUCİZE (!).

Öyle değil mi?

BİR CEVAP YAZ

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Yorumlar (0 Yorum)

BU DEVİRDE YAŞAMAK MUCİZE Mİ?

İbrahim Okumamış

BİR CEVAP YAZ

Diğer Yazıları

İYİLİKLE DÜRÜSTLÜK ARASI YOL HİKAYESİ

KAŞ YAPARKEN GÖZ ÇIKARMAYIN!

KAYSERİ DEPLASMANINDA ANTALYASPOR’A BAKIŞ

FALEZLERİN RESMEN İÇİNDEN GEÇMİŞLER!

ANNELERİN ACISI ÇİÇEKLE GEÇMEZ

BOB AMCA NİYE GELDİ?

CHP’Lİ KAYA’NIN KORUMA HİKAYESİ

KANSERE ÇARE VAR SAAT KULESİ’NE YOK

ANTALYASPOR’UN SON ‘Z’ RAPORU

‘KAÇAK’TAN KİMSEYE SİYASİ RANT ÇIKMAZ!

SARDI KORKULAR GELECEK YILLAR!

HAYAT KALİTEMİZ DEĞİŞİME UĞRADI

YOLGEÇEN HANINA DÖNDÜRÜLDÜK!

ANTALYA’NIN İÇ ORGAN MR’I

İMAM CEMAAT MESELESİ OLMUŞ

GERÇEK GAZETECİ KORKMAZ YILMAZ

AİLE REİSİ ARTIK ÇOCUKLARIMIZ!

GASTRONOMİ VE SAĞLIKLI BESLENME

BABALAR ÖLSE DE OĞULLARI İLE YAŞAR

AYAR TUTMAYAN BECERİKSİZLİK!

ANTALYASPOR’UN KAVGASI BİTMEZ!

“KİŞİ O’DUR Kİ ESER”

KAŞ’I GÖZÜ PATLADI NAKAVT YAKINDA!

YILDIZLAR GEÇİDİ GİBİ GEÇTİ

ANTALYA SİYASETİ GÖK GÜRÜLTÜLÜ

İNTİKAM SOĞUK YENEN YEMEKMİŞ

ZOR GÜNLER GERİDE KALDI AMA DESTEK ŞART

TAŞ YERİNDE AĞIRDIR

TABUTA SON ÇİVİYİ ÇAKMAK GİBİ BİR ŞEY

KAŞ’IN NERESİ DOĞRU ACABA?

VERİLEN SÖZLER ARAYA KAYNADI

BİR TAKVİM YAPRAĞI DAHA KOPTU ÖMÜRDEN

SEVGİ VE HOŞGÖRÜ ZAMANI GELMİŞTİR

HAYATIMIZDA KAÇ GECE BİTTİ?

BİR ÖMRE BEDEL KADİR GECESİ!

ÇÖZÜM BİZDE ÇARE BİZDE YETER Kİ AYIRT EDEBİLELİM

GEÇMİŞTEN GELEN BİTMEYEN KAVGALAR

YETİMLERE SAHİP ÇIKMAK HEPİMİZİN GÖREVİ OLMALI

ŞEREFLE YAŞAMAK ÇOK ÖNEMLİDİR!

HAYATIMIZDA DEĞİŞEN NE?

MAHREMİYET OLGUSU İNSANI SAYGIN KILAR

BÜYÜK ADAM OLABİLMEK

RAMAZAN AYININ FARKINDA OLMAK

YAPILAN İYİLİKLER KARŞILIKSIZ KALMAZ

HATASIZ HİLEKÂRLAR VE ŞEYH HİKÂYESİ

İNSANLIK ÖLDÜ MÜ YOKSA YAŞIYOR MU?

KADININ YERİ VE ÖNEMİ

SADAKA-İ CARİYE VEREN GİZLİ ELLER

BİR ELİN VERDİĞİNİ DİĞER EL GÖRMEMELİ

RAMAZAN PAYLAŞINCA ÇOK GÜZEL OLUYOR

RAMAZANLIK YAZI SEZONUNU AÇTIM!

YARIN MÜBAREK RAMAZAN BAŞLIYOR

BİZ HANGİ VAKİT BU HALE GELDİK?

CHP OLUNCA İYİ, AK PARTİ OLUNCA MI KÖTÜ OLUYOR?

SEN DONU BIRAK DA HESAP VER BAKALIM

BİRAZ KENDİNİZ İÇİN YAŞAYIN!

BÖCEK’İN HAYALİ VE BÜLENT’İN PAYLAŞIMI

AŞK DENİLEN ŞEY NELERE KADİRDİR?

BEKARET KEMERİ Mİ DAĞITSAK!

EŞ BAŞKAN’A İŞÇİ KADROSU

HADDİNİ BİLMEK ÇOK ÖNEMLİDİR

ASRIN FELAKETİ BİZE DERS OLDU MU ACABA?

ASRIN FELAKETİ BİZE DERS OLDU MU ACABA?

EŞ BAŞKANLAR TAŞA ÇARPTI!

BAZEN SUYA SABUNA DOKUNMAMAK GEREKİR!

HUKUK ÖLDÜ MÜ? ÖLDÜRÜLDÜ MÜ?

MALUMUN İLAMI BİR KONGRE OLDU

REİS-İ CUMHURUMUZ MÜJDELERLE GELİYOR

KAFA KARIŞTIRMAK BİR İŞE YARAMAZ!

LAF YETİŞTİRECEĞİNİZE GÖREVİNİZİ YAPIN

SÜTTEN AĞZI YANAN CHP’NİN DÜŞTÜĞÜ HAL

İNSANOĞLU KUŞ MİSALİ

ANTALYA İÇİN EN GÜZEL HAYAL

BİZ DE BAZEN TEKNİK HATALAR YAPABİLİRİZ

KURDA KUZUYU TESLİM ETMEK!

ŞAKLABAN SEN MİSİN YOKSA BEN MİYİM?

DEDİKODU DENEN ZEHİRLİ BİR DİLDİR

FESTİVALDEN ÖNCE ÇÖPLERİ TEMİZLE!