Aşkından çöllerde düştüm
Her yanım sen oldun seraplara düştüm
Bir varlıktayım şimdi hiçliğe düştüm
Beni bilirsen SEN bilirsin yabana Mecnun Düştüm..
diyor ehlullah..
Aşk ki yardan uzak olunduğunda dünya cennetinde insanı çöllerde zannettirir. Hayallere daldırır hakikatlerden uzaklaştırır. O hayaller ile avunulmaya başlar. Kendini bilemez hep onu bilir. Ve görenler mecnun derler.
Lügatte Mecnun: Deli, Çılgın İnsanlara çok hususta uymayan, Birini çok fazla sevip aklını kaçıran, Âşık manalarında geçiyor.
Gerçekten de Mecnun olmak deli olmak mıdır? Aşık olmak deli olmak mıdır?
Aslında bunun tek cevabı vardır. Hem evet hem hayırdır.
Eğer ebedi bir yöneliş ebedi bir arzu ebedi bir istek ebedi bir sevgi ve sürekli tazelenen bir iştiyak var ise o aşktaki kimse Akil bir mecnundur ki ne mutlu böyle mecnun olanlara.
***
Şayet bu yöneliş fani geçici bir surete ise o mecnunluk ki deliliğin zirvesidir hem bu mecnunluktan hiçbir faydada yoktur.
Dünya o kadar küçülmüş ki ülkeler bir köy bir mahalle gibi olmuş. Ben ise zaman-ı Adem’den asırlara bakıyor her asırıbir sokak gibi görüyorum her sokağın başında Nebiler Veliler Salihler durmuş insanları cennete çağırıyor kendileri zaten cenneti yaşarken cennetsizleri cennete davet ediyor.
Hepsine bir lakap takılmış mecnun denilmiş deli divane denilmiş.
Şimdi sen söyle hangi Mecnunsun Hangi Sokaktasın?
