“Güzel” diyebildiğimiz ne varsa dört elle sarılmalıyız. İnsan büyüdükçe hayallerine çeki düzen veriyor, sınırlar çiziyor kimi zaman da. Sarıldığı şeyler git gide azalıyor. Hayal ettiği gibi oluveriyor birden bazı şeyler, sınırını bildiğin hayallere de dalamıyorsun öyle pat diye. Düne de dönemiyorsun, dün farklıydın. Henüz gerçekleşmemiş gelecek için kaygılanmamayı da öğreniyorsun mesela. Yavaş ve sakin yaşamayı da, yüksek tondan konuşmamayı da öğreniyorsun. Bu da büyüdükçe seni dünyaya karşı daha cesur, daha temkinli, daha dinlenmiş ve daha mutlu yapıyor.

***

Mesela, siz hiç başına gelen felaketlerin listesini tutan bir çocuk gördünüz mü? Ben görmedim ama zaman zaman duyduğum bir cümle var ki, sanırım oğlum başına gelen güzel şeylerin listesini tutuyor dememe sebep oldu. Zihninde o gün yaşanan güzel anılar açık ve net şekilde listeleniyor olmalı ki, günün sonunda olumlu deneyimlerini mutlaka sözlü olarak ifade ediyor. Ne kadar küçük ve önemsiz olduğunu düşünmeden, ona göre hayret verici bir şekilde güzel anılarına sarılıyor öyle uyuyor.

***

Çocuklar uyku öncesinde daha fazla konuşma, sorular sorma, gün içinde yaşadıklarını anlatma eğiliminde olabiliyorlar. Şanslıysak biz yanlarında yokken yaşadıkları olumsuz deneyimler de o an ortaya çıkabiliyor. Daha önce bahsetmedikleri anları, hatıraları, istekleri olabiliyor. Bu anlar çok kıymetlidir, ayrıca onların iç dünyasına açılan kapılardır ve izin verirlerse içeri girebildiğimiz nadir anlardandır. Geçtiğimiz yaz, birçok kez bir çocuğa bakarken onun iç dünyasındaki halini keşfetmeye çalıştığım oldu. Keşfetme merakımı başlatan olaydan kısaca bahsedeyim:

***

Epey kilolu olan bir çocuk için, oyun sırasında arkadaşı “Buzdolabındaki her şeyi mi yedin?” demişti. O da gayet öz güvenli bir şekilde “Hayır, ben doğuştan böyleyim” dedi. Çocuğun dünyasını keşfedersek ona ulaşmak çok daha kolay olacaktır. Keşfedemezsek, bir kuşak çatışmasına zemin hazırlanacaktır.  Birbirini anlamayan akranlar, aile üyeleri derken anlaşılmak yolun başından zorlayacaktır.

***

Çocuklar büyümek, anlaşılmak ve özgür olmak isterler. Oysa büyümek özgürlükten çok, sorumluluk getirir. Sahi, anlaşılmaları için büyümelerini beklemeye gerek var mı? Aktif bir dinleyici olarak, çocuklarımızın anlaşıldıklarını hissetmelerine yardımcı olabiliriz.  Onları önemsediğimizi göstermek için çok fazla yol var aslında.

***

SON SÖZ

Brezilyalı roman ve söz yazarı Paulo Coelho’nun çok güzel bir sözü var: “Çocukken her şeyin sahibi olmak için büyümek isterdik. Büyüdük. Şimdi ise her şeyden uzak olmak için hep çocuk kalmak istiyoruz.” Çok doğru değil mi?

[email protected]