Gönlümüzün derinliklerine bir dokunabilsek neler de saklı. Mücevher değerinde duyguların varlığından haberdar bile değiliz belki de. Çünkü yaralar aldık vaktiyle. Yaralarımız kapanırken geçirdiğimiz sancılı günleri biz biliyoruz.
***
Öyle çok yaralar almışken bir daha benzer duyguların durağına uğramıyor hisler. Vaktiyle yitirdiklerimiz var. Tam tutunduğumuz esnada, yitirdiklerimiz. ‘Evet işte bu’ dediğimiz yerden vurulduğumuz duygular ve hislerimizden vuran insanları uğurladık hayatımızdan.
***
Gönlümüzden de uğurladık zor da olsa. Geceleri bölündü uykularımız, yediğimiz lokmalarda hüzünleri yuttuk. Gözlerimizden süzülen yaşlarda hüzünler aktı buruk haliyle… Buruk başladık sabahlara. Küstük bir müddet mutluluklarla. Umutsuzluklarla boyalı hisler oturdu gönlümüze. Ümitlere savaş açtık…
***
Vaktiyle ümitlerimiz kırıldı. Hayallerimizden vazgeçmek zorunda kaldık. Çünkü yarım kaldık. Tüm bunlarla tek başımıza savaştık. Yüreğimizle iç sesimizle ve benliğimizle. Lakin, akıp giden zaman, peşi sıra sürükledi çetin umutsuzluklarımızı unutturdu.
***
Ümit güneşleri açtırdı yüreğimize. Umutsuzluk sandalından indi gönüllerimiz. Vakit geldi, gözlerimizin içi güldü. Yakaladık koşar adımlarla giden mutluluğu… Yaralar kapandı. Ümitler can buldu. Uykularımız tatlandı sabahlarımıza doğan güneş benliğimize ışık saçtı. Geride kaldı çetin yollar.
***
Yollarımız da bariyerlerimiz de daha sağlam artık. Dönemeçli yolları geride bıraktık. Evet oldu işte. İnsan, yitirmemeli ümidini. Bir bak geçmişine. Kapanmaz dediğin her yara kağandı gitti. Olmaz dediğin ümitsizliklerinden arındın. Yüreğin mutluluk dergahına ulaştı duyguların huzura sırtını yasladı. Dilemeli güzellikleri.
***
Umutsuzluk bir kısırdöngü. Oysa zamana güvenmeli yürekler. Akıp giden zaman, yenilenerek işliyor insan hayatına. Gideni getirmiyor lakin daha iyisini getiriyor. Yitirdiğin hiçbir duygu yok. Duyguların da şekil değiştirerek yenileniyor ve daha güzel hal alıyor. sözün özü; zaman lehimize işlerken, bizi de arındırıyor her türlü ümitsizlikten. Sabır çizgisinden geçerken dirayetimizi ölçüyor hayat.
***
Sonunda en güzeliyle ödüllendirmek adına. Ödüllerimiz de sağlam oluyor, duygularımız da. Yürek sağlam duygular hissettiğinde, kımıldıyor huzura doğru. Mutluluk saatin hiç geçmiyor. Huzura yolculuğun hiç bitmiyor.
SON SÖZ
Zaman, duygularını da seni de yeniliyor ve keşkelerin en sağlam iyikilere dönüşüyor… ‘İYİ Kİ’ demenin huzuruna erdiyse yüreğin, en soğuk rüzgar bile ısıtır yüreğini.
