Yaşamın özü insanın dengesidir. Hayatla mücadele bizi başarıya götürür. Gönül evrenimize dokunan ne çok şey var. İçimizde tuttuklarımız ve hakkıyla uğurladıklarımız. Ne büyük bir serüven yaşamın özü.
Bilinmezliklerin çetesi gibi bazen içimiz. Salına salına esen bir rüzgarın gölgesindeki ağacın dalına konar gider gibi umutlarımız. Kuş yuvası misali savunmasız ümitlerimiz. Bir de benliğimizin özü var ki... En derinlerimizde misafir ettiğimiz hayallerimiz...
Yaşama tutunmak ne zor şey Ümit ettiği yerden vuruluyor içimiz ve aslında İlmik ilmik içimize istediklerimiz bakmışız ki Terk edivermiş ruhumuzu... Gönül hazinemize baktığımızda Zihnimizden süzülen sığ kalmış düşüncelerimiz...
Kaldırıyor yerinden düşüncelerimizi... Yeniden dercesine hayat yeniden diyor... Yeniden düşün, yeniden sev, yeniden başla ve bekle diye ekliyor diğer yanımız. Ruhumuzun incelikleri sarıp sarmalıyor gönül evrenimizi...
Dergahımız değişmiyor gönlümüz ne söylese de Yine bildiğini okuyor yaşam serüvenimiz. Bilmediğimiz yerden vururcasına bizi Tam da o yerden esiyor rüzgarımız.
Esintisine yaslanırcasına, Yaşlanmış düşüncelerimize can veriyoruz belki. Belki küçük bir esinti Öksüz bırakılmış umutlarımıza can suyu... Nitekim, ümitler köprüsünde can buluyor insan...
İnsan, duygularıyla bir bütündür. Her yeni duygu, insan ömrüne misafirdir aslında. Bugün öz benliğimizi kuşatan duygu, yarın, bizim için geride kalmış duyguların başında gelebilir.
Hani bazı şarkılar vardır, yıllar geçse de dinledikçe değerini yitirmeyen. Bir türlü sıkılmadığımız melodiler. Bazı şarkıları da art arda dinlediğimizde bir sıkılmışlık oluverir. Duygular da böyledir.
Bazı duygular yıllar geçse de sönmez. Bazıları ise yok oluverir içimizde. Yüreğimizin algıları açıktır duygulara. Neşe, hüzün, özlem, umut… Kabına sığmayan duygularımızın peşinden koşarken, hayatın en güzel köşesinde bize kucak açan duyguları gözden kaçırdığımız oluyor…
Uzun masallardaki kahramanları aklımızda tutamadığımız gibi, bizim için önem arz etmeyen duyguları da hiç yaşamamış gibi oluruz üzerinden zaman geçtiğinde…
Zamanın peşi sıra sürükler gider duyguları da. Bu yüzden zamanımızı iyi yönetebilmek gerekiyor belki de… Zamanın içinde kaybolmayan, zamanla dallanıp budaklanan duygularda buluşmak dileğiyle…
