Hatıralar, anılar biriktirmeye devam ettiğim günlerden birini daha geride bırakmanın mutluluğunu yaşıyorum. Okullarda öğrencilerle, gençlerle buluşmayı önemsiyorum. Onlar için evlerine ansızın gelmiş misafir gibi olsam da buluşmamızın ilk dakikalarından itibaren karşılıklı olarak pozitif enerjiyi alıyoruz.

Korkuteli Lokman Hekim Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi öğrencileri ile birlikteydik. Korkuteli İlçe Şube Müdürü Abdullah Güven ile birlikte ziyaret etmiş olduğumuz okulun kapısından içeri girdiğim andan itibaren okul müdürü ve öğrenciler tarafından sıcak bir karşılama ile ağırlandım.

***

Her gittiğim okulun enerjisi, atmosferi çok başka oluyor... Öğrencilerin meraklı bakışları ve heyecanlarına tanıklık etmek benim için çok özel bir his. Okul yılları her öğrenci için sancılı geçer, hiç şüphesiz... Benim amacım ise elimden geldiğince kendilerini fark etmeleri, kendileriyle tanışmalarını sağlamak oluyor. İçimizde yaşı kaç olursa olsun ne yazık ki hala kendini tanıyamamış insanlar var. Kalabalığın içinde kaybolmuş insanlardan bahsediyorum. İşin garip tarafı öyle kaybolmuş ki kaybolduğunun farkında bile değiller...

***

Yazmış olduğum kitaplarla sohbetimize başladığımızda akıllarında dolaşmış bir yumak gibi karmaşık olan soruları bir bir çözmeye başlıyoruz. Herkesin sol yanında bastırdığı korkuları, endişeleri, gün yüzüne çıkaramadığı soruları yok mudur? Hepimizin dönem dönem illa ki olmuştur. Bu sorular çözülmeli bence... Çözülmeyen sorular yeni sorulara gebe kalacaktır ve her yeni soru yeni bir sorunla önüne engel olarak çıkacaktır. Kimse bunun farkında da değil ama en büyük engel kişinin kendisidir oysa...

***

Çoğumuzun muzdarip olduğu konuların başında gelir karamsarlık, olumsuz duyguları farkında olmadan beslemek. Daha yolun başındayken değişime ve dönüşüme kişi kendini kapatır. Oysa ki gayret ettikçe kapalı kapılar aralanır. Perdeyi açmazsan eğer dışarıdaki ışığı göremezsin. Koşmadan yorulanlar var maalesef. Bunun temelinde yatan nedenlerin en başında da öğrenilmiş çaresizliklerimiz geliyor. Hal böyle olunca da kişi kendine yetişemiyor. Olumsuz düşünceleri, olumlu düşünceleri silindir gibi ezip geçiyor.

Çünkü gençlerimizin bir kısmı farkında ya da farkında olmadan olumsuz duygu ve düşünceleri besliyor. Mücadele duygularını keşfedememiş ruha teslimiyeti yediden yetmişe hepimiz de var. 

Ve gelelim gitmiş olduğum Korkuteli Lokman Hekim Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi öğrencilerine; söyleşimin ilk dakikasından itibaren pür dikkat beni dinleyen, merak ettikleri soruları çok net soran, vermiş olduğum örneklere içten gülümsemeleri, bu söyleşiden sonra kendini tanımak kendisiyle tanışacak olanları bir göreyim dediğimde hepsinin gözlerinde gördüğüm ışıkla parmaklarını kaldırmaları benim için mutluluğun adı işte...

***

Okul söyleşilerini bu anlamda çok fazla önemsiyorum. Korkuteli ilçe Milli Eğitim Müdürü Sn. Akif Tak başta olmak üzere emeği geçen herkese gönülden teşekkür ediyorum. Okul Müdürü Mehmet Emin Uymaz’ın da söyleşiyi baştan sona kadar can kulağıyla dinlemesi, söyleşiye katılım sağlaması benim için çok kıymetliydi. Bu da şunu gösteriyor ki her şey layıkıyla yapıldığı zaman yapılan iş amacına ulaşıyor.

Kendi ışığından korkmayan ve ayakları yere sağlam basan gençlerimizle bir araya gelmeyi, tanışmayı, onlarla sarılmayı, bana elini uzatanın elini tutmayı seven ve elini tuttuğumla yol arkadaşlığı yapmayı kendine borç bilen yazar olarak bir söyleşiyi daha gülen yüzlerle sonlandırıyorum. 

Ve tabi ki beni bilenler bilir, her söyleşi sonrası öğrencilerden mektup sözü alındı mı? Tabii alındı. Hatta öğrencilerden biri var ki ben okuldan çıkmadan mektubunu yazmış getirdi. 

Kendin için ne yapabilirsin? 

Unutma, bu sorunun cevabını sadece sen biliyorsun!