Kümede kalmayı garantilese de kümede kalma yolunda kaderini belirleyebileceği iki takım olduğu için etik olarak Antalyaspor’un tamamen yedek isimlerle sahaya çıkmasını beklemiyordum ama bu kadarını da beklemiyordum.

Mesela bu sezon şans bulduğu Beşiktaş maçında harika bir oyun çıkaran ve elde edilen 1 puanın mimarı olan Ataberk Dadakdeniz’in neden oynamadığını anlamadım.

Mesela Antalyaspor ile son maçına çıkan ve Beşiktaş’a geri dönecek Emircan Uzunhan’ın neden 11’de olduğunu anlamadım.

Antalyaspor’un mali olarak rahatlatabileceği düşünülen ve büyük beklentiler oluşturulan Haji Wright’ın rakip için ölüm kalım riski taşıdığı bir maçta ilk 11’de sahaya sürülerek riske edilmesini anlamadım.

Bünyamin Balcı haricinde 21 kişilik kadroda altyapıdan alınan tek futbolcu olan Mustafa Erdilman’ın neden beklenen süreyi alamadığını anlamadım.

17 yaşında A Milli Takım formasını giymesi ve aynı maçta Almanya’ya attığı golden dolayı gurur duyduğumuz Nuri Şahin’in o günkü hocası bugünkü Nuri Şahin olsaydı ‘kendisine forma verir miydi?’ diye de düşünmeden edemiyorum.

Evet, Nuri Şahin ile yola devam etmek uzun vadede Antalyaspor’da da kendisine de olumlu şeylerin katacağını düşünüyorum. Ayrılma planları yaptığı sırada kalması gerektiğini ve yönetimin bunu sağlaması gerektiğini belki de ilk dillendirenlerden birisiyim ve hala da aynı noktadayım.  

Ancak biraz uzun vadeli hamleler de görmek isterdim, göremedim.

***

Sezon kapandı ve gelecek sezon için adımlar atılmaya şimdiden başlandı fakat kararlı bir ilerleyiş olmadığı duyumları da gelmeye başladı. Ortaya koyulmaya çalışılan yeni bir yapı, yeni oluşum olmazsa olmaz. Ancak Başkan Sabri Gülel’in bu anlamda daha kararlı hareket etmesi gerektiği kanaatindeyim.

‘Dışarıdan’ yapılan müdahalelere izin vermeyip, kendi kafasındaki yapıyı ‘doğru’ kişilerle hayata geçirmelidir.

Altyapıdan A takıma, idareden yönetim kuruluna kadar her bölgeyi kendi kafasına yatan, inandığı kişilere emanet etmelidir.

Çünkü olası başarısızlıkta en büyük eleştiri alacak kişi kendisidir.