Kötü geçen bir sezonda ligin bitmesi için gün sayıyoruz. Bu durumda son isteyeceğimiz şey Trabzonspor gibi kadro kalitesi bizden çok çok iyi olan bir takımla karşı karşıya gelmektir ve geldik. Ömer Hoca her hafta dediğimiz gibi gelecek sezon denemeleri kapsamında farklı isimlerle sahaya çıktı. Kalede yine Yusuf’u görürken orta alanda Umut formasını geri aldı. Savunmanın sağında bu kez genç Çağan’ı ve önünde Candeias’ı izledik. Efecan’ın yokluğunda hücumdaki diğer isimler ise iki genç oyuncumuz Erencan ve Oğuz oldu.  

Aslında maça gayette iyi başlamıştık ve karşılıklı top almaya çalışan iki takım izliyorduk. Hatta bu atakların birinde doğru yerde doğru zamanda bulunan Umut ile golü de bulduk. Ancak golden sonra yine ne yaptığını bilmeyen bir eda ile deli tavuk gibi sahada gezen 11 sıradan insana dönüştü takım. Üstüne bir de geçen hafta eleştirdiğimiz Fatih yine acemice bir hareket yaptı. Aslında bana göre penaltı için çok ağır bir karar, kırmızı kart ise tamamen haksızlık ama böyle ufak hatalar yaparsan kaliteli futbolcular deyim yerindeyse işin ustalığını bildiği için cezayı keserler. Bu cezanın faturası da çok ağır oldu arka arkaya golleri kalemizde gördük. Zaten önde olunca oynamayan takım bir anda geriye düşüp eksik kalınca amatör bir takım havasına büründü. Ömer Hoca’nın saha kenarındaki çırpınışları takımı kendine getirmeye kesinlikle yetmedi ama keşke oyuncu değişikliği ile müdahale de bulunsaydı. 

Peki, ilk yarı düdüğü çalınca ikinci yarıda bir şeyler değişir mi diye umut ettik mi? Hayır. Zaten dağılmış takım ne olursa olsun mantığı ile sahadaydı. Ömer Hoca da bunu destekler şekilde Umut yerine ilk kez A takımda oynayan Ümit’i sahaya attı. Tek kale başlayan ikinci yarı bağıra bağıra golü getirdi ve 5’inci golü kalemizde gördük. Zaten ilk yarıda çoktan biten maç farka gitmesin diye dua ede ede ekran başında bekledik. Allah’tan çok fark yemeden tarih bir hezimet olmadan maçı tamamladık. Hep dediğimiz gibi amacımız tamamen seneye iyi bir kadro kurmak. Bu doğrultu da çalışmaya devam.