Sene 1958 Ekim ayı, ilkokula başlıyorum. O zaman 3.sınıf olan rahmetli abim Abdil Okur ile Kuzca Karasinli mahallesinden diğer arkadaşlarımla beraber okulun yolunu tuttuk.
***
Yolumuz inişli çıkışlı patika bir yoldur. Bir buçuk saat gidiş, bir buçuk saatte dönüş sürüyor. Köyümüzün bazı mahallelerinden günde 4 saat yürüyerek okula gelenler de vardı. Sınıfa ilk girişimde içimde korku ve heyecan var.
***
Öğretmenimiz Kumluca Altınyaka’dan Gödeneli Mahmut Işık tek öğretmendi ve çok disiplinli birisi. Tahtaya ‘Anne ata ot at’ yazılmış, yeni gelenler sırayla okuyorlar. Sıra bende heyecan dorukta. Okulda ilk günüm, ben okumayı karıştırıyorum. ‘Ana ota at ot’ diye okuyorum, öğretmenimiz bana kızıyor.
***
Hatırlayabildiğim sınıf arkadaşlarım: Adem Okur, Rafet Okur, Halil Tıraş, İbrahim Yeşil, Şehriban Ulaş, Rahmi Karacan, Mükerrem Yavuz, Fevzi Ulaş, Kadir Demirel, Kadir Girgin, rahmetli olanlardan Turgut Sarı, Remzi Ercin, Mahmut Sarı, Osman Çetinkaya, Ali Işık, Alev Işık, Adem Ali Çetinkaya, Hacet Şen.
***
1958-59 eğitim öğretim yılında karnelerimizi alıyoruz, 15 tatil bitti okula hazırlanıyoruz. Abim Abdil de çorap ve çarıklarını giydi fakat dizinde dayanılmaz bir acısı varmış. Bana dedi ki -Abim sen okula git, ben gidemeyeceğim.
***
Meğer hastalığının ismi kızılca hastalığıymış. Rahmetli babam doktora götürmedi, köyde zaten araba yok. Hastalanırsan şansına, yanlış veya doğru bilgilerle bir şekilde iyileşiyorsun veya ölüyorsun.
***
Tam 21 gün sonra mübarek Ramazan-ı Şerif’in ikinci sahura yemeğini yerken abim ruhunu teslim etti. İlk defa evimizde bir ölüm gerçekleşmişti. Rahmetli babam bir gün önce köyümüzden Haziran Hocası diye birini evimize getirmişti.
***
Abim ruhunu teslim ederken hoca Yasin okudu. Sabah öğretmenimiz ölüm haberini alınca bütün öğrencileri toplamış, önde bir arkadaşımız şanlı bayrağımızı eline almış bizim eve geldiler.
***
Cenaze namazını topluca kıldık. Babam siyah önlüklü beyaz yakalı oğlunu diğer arkadaşları arasında göremeyince hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı. Doğal olarak hepimiz babamla birlikte ağlamaya başladık.
***
Rahmetli abimin naaşını şanlı bayrağımıza sardılar. Mezarlıkta her arkadaşının birer avuç toprağı nasip oldu. Yüce Rabbim bu alemden göçen tüm ölmüşlerimize rahmet eylesin! (amin)
***
Öğretmenimiz Mahmut Işık geçen haftalarda vefat etmiş, Allah rahmet eylesin! 90 yaşının üstünde idi ama daha dinçti. Ben onu hiç ziyaret edemedim fakat oğlu Ali Bey ile beni iki defa ziyaret etmişti.
***
HATIRA
Kendisine -Hocam anne baba duası almışsınız galiba, yoksa 90 yaş üstü böyle sıhhatli olamazdınız dedim. -Aldım dedi. Oğlu Ali bey ile kızları Alev ve Aysun hanımlara başsağlığı diler acılarını paylaşırım.
