Hayatımızın her alanında gördüğümüz/görmediğimiz sınırlar vardır. Kırmızı ışıkta geçmenin bir cezası vardır. Eğer kazaya sebebiyet vermediysen bir gün ceza kağıdı kapını çalar.

***

Faturanı unutur ödemez isen aldığın hizmet kesilir. Çalışmaz, sorumluluklarını yerine getirmezsen işsiz kalırsın. Aracına yakıt almazsan yolda kalırsın. Yağmurlu havada terlikle gezersen ayakların su içerisinde kalır.

***

Yaşamın içerisinde olan bu sınırları en değerli hazinemiz olan çocuklarımız için de çizmeliyiz. Yaş aldıkça çemberlerini genişleterek onları yetiştirmeliyiz. Aynen bizler için de olduğu gibi sınır olmadan istediklerini yapabilecekleri bir dünya yok.

***

Allah-ü Teala bizlere dilediğimizi yapma özgürlüğü değil, iyi ve değerli olanı yapma gücü vermiştir. Atalarımızın kıymetli sözlerinin boşa söylenmişi yoktur. ‘Ne ekersen onu biçersin’ gibi.

***

Çocuklar yaratılış itibariyle kurallara uyma fıtratıyla doğmuştur. Sen onları boş bırakırsan elbet başkaları eksiklerini tamamlar. Başkalarının dizayn ettiği değil kendi ailemize göre çocuklarımızı yetiştirmeliyiz.

***

Evlatlarımızla utandırmadan, korkutmadan iletişim kurarak yaşının gereğince sınırlarını belirlemeliyiz. Kişilik ve karakterlerinin oluştuğu bu yaşlarda onlara sorumluluklarını öğretmeye başlamalıyız.

***

Sorumluluklarını belirlemeli ve bunların bir karşılığı olduğunu bilmelerini sağlamalıyız. Yalvaran, bağıran-çağıran, sürekli laf sokan bir ebeveyn olmamak için sistemi kurmanız gerekmektedir.

***

Sınırları belirlemek, bu daireyi çizmek sorundasınız. Çocuğa sinirlenince boş tehditler savurmak yerine altı dolu kurallar koyup, söylediklerimizin de sabırla arkasında durmamız gerekir.

***

‘Ödevlerini yapmadığın için bir daha dışarı çıkamayacaksın’ diyerek o anki sinirinizle altı boş konuşmak yerine ‘ödevini yapmadığı zaman Cumartesi dışarı çıkamayacağını’ biliyor olması gerekir.

***

Ödevini yapmadığı zaman da bu kuralın uygulanması gerektiğini unutmamalıyız. ‘Bu haftalık çıksın’ dediğiniz anda sistem çöker. Çocuklar ne kadar ciddi olduğunuzu bir süre kontrol eder, ciddiyetinizi görürse vazgeçer ve ödevini yapar.

***

Buradaki en önemli husus anne ve babanın organize hareket edebilme kabiliyetidir. İkisi zaten birbiriyle çatışıyorsa çocuktan bir şet beklemeye gerek yok. Çocuklar kimden ne alacağını iyi bilirler.

SON SÖZ

Evlatlarımızı birey olarak topluma karışmaları için biz hazırlıyoruz. En önemli görevimiz de onların ‘iyi insan’ olarak yetişmelerini sağlamak. Bunun için de yaşamın içinde olduğu gibi şimdiden sınırlarını bilmeleri gerekiyor.