İnsanlar ya iman ehlidir, ya da gayrimüslimdir. İman ehli olanlar Hz. Ebu Bekir efendimizin kutbuna doğru tırmanırlar. Bunlar Ehl-i Sünnet üzere yaşayan Müslümanlardır.
Ehl-i Sünnet demek Peygamber Efendimizin İslamiyet’i anlattığı şekilde yaşayan, mübarek Ashabı Kiramın hiç birine dil uzatmayan Müslümanlardır.
Eğer Ashabı Kiramdan birine dil uzatırsak akıbetimiz felaket olur. Çünkü Yüce Rabbimiz Ashabı Kiramın tamamından razı olmuştur. Hz Allah’ın razı olduğu kimselere dil uzatırsak Ehl-i Sünnetten sayılmayız.
Bazıları 4 büyük halifeden 1 tanesini seviyor. Hatta “niçin namaz kılmıyorsunuz” diyenlere ‘Hz Ali efendimiz bizim namazımızı da kılmış’ diyenler var. Eğer sağlığında birisi Hz Ali Efendimize “sen bizim namazımızı da kılmışsın, teşekkür ederiz” deseydi, böylelerinin cenaze namazını bile kılmazdı. Başkası başka birinin cenaze namazını kılar da beş vakit namazını kılamaz.
Cebrail As Kur’an-ı Kerim‘i indirirken şaşırmış ve Hz Ali yerine Hz Muhammed’e (sav) indirmiş diye saçmalayanlar da var. Zavallı insan sen o kafanı değiştir. Hz Allah’ın verdiği kabiliyetle melekler şaşırmaz.
Mübarek 4 büyük halife sadakat, adalet, hayâ ve ilim yönünden Sevgili Peygamber Efendimizin farklı yönleridir. Birini sevip üçünü sevmemezlik yapılamaz. Cennete gitmek isteyen, mübarek Ashabı Kiramı ve 4 büyük halifeyi sever.
Bazı insanlar da vardır ki bunlar, Ebu Cehil deresine yuvarlanırlar. Ebu Cehil’i her Müslüman tanır. Küfür cephesinin baş lideri. O melun günlük olarak ya Peygamber Efendimize zarar vermeye çalışır ya da mübarek Ashabı Kirama zarar verirdi, hepinizce malum.
Ebu Cehil bir gün Peygamber Efendimizi öldürmek için kendi evinin önüne bir kuyu kazdırır, üstünü de fark edilmeyecek şekilde örter. Peygamber Efendimize haber gönderir iman edeceğim diye. Resulullah Efendimiz de Ebu Cehil’in evine yaklaştığı zaman hemen Cebrail Aleyhisselam yetişir, kendisine tuzak kurulduğunu haber verir.
Bunun üzerine Peygamberimiz geri dönünce Ebu Cehil “niye gidiyorsun” diye telaşla peşinden koşunca kendi kazdığı kuyuya düşer. İp uzatırlar fakat ipi uzattıkça daha derine iner. O zaman Peygamber Efendimize tekrar haber gönderir beni kurtarsın diye. Bir mucize olarak kuyudan çıkarır ama Ebu Cehil kafirliğini bir kez daha ispat eder. Peygamber Efendimize teşekkür yerine “Ya Muhammed (sav) sen ne büyük sihirbazmışsın” der.
Hatta bir gün Peygamber Efendimizin yüzüne bakmış “Ya Muhammed (sav) sen ne çirkin bir insansın” der. Yüce Peygamberimiz “doğru söyledin ya Ebu Cehil” der.
O zaman Ashabı Kiram “Ya Resulullah nasıl oluyor? Hz Ebu Bekir çok güzelsin deyince O’na da doğru söyledin dediniz, Ebu Cehil çirkinsin deyince de doğru söyledin dediniz.” Peygamber Efendimiz de “Ben bir aynayım, herkes bende kendini görür” buyurmuş.
KISSADAN HİSSE ÖZET
İşin özeti, Ehli Sünnet üzere İslam’ı yaşarsak Hz Ebu Bekir Efendimiz gibi edebî istirahatgâhımızda cennette yaşarız. Nefsimize uyar İslam’dan uzaklaşırsak -Allah korusun- yarın ahirette ebedî azaphânemiz cehennemde ateşte yanarız. Yüce Rabbim İslam yolundan ayırmasın (amin)!
