21.06.2025 - 11:09
YAYINLANMABir ülke yıkılıyor, biz sabah kahvemizi yudumlarken öğreniyoruz. Ekranda bir başlık: “500 kişi hayatını kaybetti.” Başka bir ülkede çocuklar ölüyor, bir fotoğrafla karşılaşıyoruz. Birkaç saniye durup sonra sayfayı aşağı kaydırıyoruz. Gözümüz görüyor, beynimiz işliyor ama kalbimiz…
Artık her şey çok hızlı. Her şeye çok kolay ulaşılıyor. O kadar çok kötü haberin içinden geçiyoruz ki, duygularımızı kaybetmeden yaşamamız mümkün değilmiş gibi geliyor. Bir çeşit savunma mekanizması gibi: Görüyoruz ama işlemiyoruz. Acıyı hissedersek yorulacağız, hissedersek çaresiz kalacağız diye...
Artık hiçbir şeyin gerçekliğine dokunamıyoruz. Her şey ekranın arkasında, birkaç filtre ötede. Etkileniyoruz ama üzülmüyoruz, üzülsek de uzun sürmüyor. Duygular da hızlı tüketiliyor artık. Bir acıya tutunamadan başka bir haber geliyor. Gözyaşı akmadan, bir sonraki gündeme geçiyoruz. Ve bunun adı ilerlemek değil; duyarsızlaşmak.
Belki de artık hissetmeyi değil, hissettirmeyi önemsiyoruz. Gerçek üzüntüyü değil, "üzülüyormuş gibi görünmeyi." Mesela ekranlarda gördüğümüz siyah kurdeleyi profil fotoğrafına eklemeyi...
Ama unutmamalıyız: Haber almak, hissetmemek için değil; farkına varmak, bir şeyleri değiştirmek için var. Gözümüz görüyorsa, kalbimiz de duymalı. Çünkü duymadıkça, insanlığımızı yitiriyoruz.
28.06.2025 - 00:05
22.06.2025 - 09:43
15.06.2025 - 08:19
08.06.2025 - 08:48
07.06.2025 - 09:35
01.06.2025 - 08:43
31.05.2025 - 14:50
25.05.2025 - 08:52
24.05.2025 - 08:41
18.05.2025 - 08:43
17.05.2025 - 18:15
11.05.2025 - 08:53
10.05.2025 - 09:15
04.05.2025 - 09:29
03.05.2025 - 09:21
20.04.2025 - 09:00
19.04.2025 - 09:00
13.04.2025 - 09:00
11.04.2025 - 09:00
06.04.2025 - 09:00
05.04.2025 - 09:00
30.03.2025 - 09:00
28.03.2025 - 09:00
22.03.2025 - 09:00
21.03.2025 - 09:00
15.03.2025 - 09:00
14.03.2025 - 09:00
08.03.2025 - 09:00
08.03.2025 - 09:00
BİR CEVAP YAZ
E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir