Haftayı kimseye takılmadan, çarpmadan, çarpılmadan kapatayım istedim amma olmadı. Bu mübarek günde ‘Kızım sana söyleyeyim gelinim sen işit’ misali yazmak zorunlu oldu. Hepinizin malumu, hafta içi Manavgat Belediye Başkanı Şükrü Sözen’in Cumhuriyet Bayramı ile Cumhuriyet’in 100. Yılı kutlamaları öncesi ortadan kaybolması ve hala ortaya çıkmamasını ele aldık.

Bunu yaparken ne namussuzluğumuz ne de satılmışlığımız kaldı. Tabi ‘Kötü söz sahibine aittir’ demiş atalarımız. Herkes kimin ne olduğunu çok iyi bilmektedir. Antalya’dan Manavgat’ı yazdık diye bazı KELİKÇİLER hop oturup hop kalkıyor. Sözde gazeteci olduğunu zanneden MÜFLİS KELİKÇİ, “Sen kaybolsan sadece aile fertlerinin umrunda olursun” o kadar. Amma kaybolan (izne ayrılıp törene katılmayan) bir belediye başkanı ise Fizan’daki gazeteciyi bile ilgilendirir.

Senin Manavgat’ta benim de Antalya’da ne olduğumuzu kamuoyu çok iyi bilir. Öyle sonradan bir iki köşe yazısı yazmakla gazeteci olunmadığını da cümle alem bilir. Sen önce kendine bir bak. Ben senin karın ağrını çok iyi biliyorum. Daha düne kadar methiyeler düzdüğün biri ile aranın niye açılıp ona düşman kesildiğini de iyi biliyorum. Hani dedikodu falan değil haaa. Öyle milyonlarca liralık arazine çap alamayıp gemileri yaktığını da iyi biliyorum.

Dahası var. Hani şu ödenemeyen vergiler nedeniyle banka hesaplarına el konulma meselesini bile iyi biliyorum. Bak efendi, otur oturduğun yerde. Ya KELİKÇİLİĞE kaldığın yerden devam et, ya da sosyal medyada takılmaya devam et. Kalkıp 43 yıl boyunca ömründe mesleğinin dışında başka bir iş yapmamış olan birine de ders vermeye falan kalkışma.

Daha fazlasını da biliyorum amma o meseleyi burada anlatmanın etik olmadığını, insanlık ve adamlığa yakışmayacağını da sizden daha iyi biliyorum. Lakin sana bir tavsiyem. Sosyal medya hesabında benim ve bana ait fotoğrafı kullanıp beni HEDEF GÖSTERMEYE devam edersen YARGIYA HESABINI er ya da geç vereceksin.

11 gündür kayıp olan ve bana yaptığı hakaretlere kılıf uyduran Şükrü Efendi hala ortaya çıkmadın, çıkamadın. Benden çok seni Manavgatlılar ve CHP’liler merak ediyor. Yoksa benim umrumda bile değilsin.

Buraya kadar olan bölüm Manavgat olayları ile alakalıydı. Ancak KELİKÇİNİN iki kelimeyi bir araya getiremeyip imla hataları ile dolu sözlerinin içinde yer alan ADAM ve BİRİNİN ADAMI OLMAK mevzusuna da sıra geldi.

---------------

ÖNCE İNSAN OLMALIYIZ!

Hemen bu bölümün başında belirteyim. 60 yılı geçen ömrüm, 43 yılı devirmeye hazırlanan meslek hayatımda babamın oğlu ve eşimin kocası haricinde kimsenin adamı olmadım.

Sosyal medya profilimdeki Mevlüt Çavuşoğlu fotoğrafı sebebiyle onun adamı olmakla suçlanıyorsam, “Evet adam gibi adamların dostuyum” diye cevap veririm. Siyaseti beni ilgilendirmez. 

Şimdi BİRİNİN ADAMI OLMAK veya ADAM OLABİLMEK meselesine giriş yapalım. Öncelikle her erkeğin işi değildir adam olmak. Sözde bazılarına kolay gibi gelebilir lakin çok zordur.

Çünkü adamlık farklı bir duruş, erdemlik gerektirir. Ayrıca ilkeli, prensipli, disiplinli, omurgalı bir yaşam ister. Delikanlılık gerektirir. Öyle parayla pulla satın alınamayan bir olgudur; “3-5 veririz sustururuz” mantığını hiç bilmemektir.

Zenginliğin, makam ve mevki sahibi olmanın, okumuş olmanın adam olmayla doğrudan bir alakası yoktur. Bir de adam olmak cinsiyet meselesi değil, bir şahsiyet meselesidir.Şahsiyet, insanda bazı karakteristik özellikler arar. Mangala benzer bir yüreğe sahip olmak gibi. Hele hele gazetecilik yaparken. Öyle satın alınamayanlar için geçerlidir bu meziyet!

Hepimizin çocukluktan bildiği bir öykü vardır: Babası çocuğa “Adam olamazsın!” der. Çocuk da büyür, vezir olur ve babasını ayağına çağırır. Babasına, “Bak vezir oldum” deyince babası, “Ben sana vezir olamazsın demedim, adam olamazsın dedim” der.

Peki, doğru olan sizce ne? Adam olmak mı, adam kalmak mı yoksa birinin adamı olmak veya olamamak mı? Ha birilerinin adamı olan yok mu? Sağına soluna bak yeter!

Bizim geleneğimizde adam olmak önemliydi. Ancak, adam kalmak daha da bir önemliydi. Adam olmak veya olabilmek; yılmamak, vazgeçmemek demekti. Çizgimiz ve istikametimiz değişmedi, değiştirmeye de kimsenin gücü yetmedi.

Bana göre adam olmak ve adam gibi kalmak, ELİF gibi dimdik durabilmek kimseye göbeğinden bağlı olmamaktı. Dün böyleydi bugün de böyle. Sorun ve saldırıların nedeni ise başkalarının icat ettiği kalıba uymamaktır.

Bizim meslekte Hakk’ın üstün tutulması ve haklının yanında saf tutulması ancak ADAM olanlarla mümkündür. Ben de onu yaptım ve yapmaya devam ediyorum.

Yoksa birinin veya kendi çıkarına hizmet edenin adamı olanlarla değil! Tek dileğimiz son nefesimize kadar İNSAN ve ADAM gibi ADAM olarak kalmaktır.