MİLLETVEKİLİ OLMA niyetimiz yok. Muhtemel adaylarla uzaktan, yakından bir akrabalık bağımız dahi yok. Bazen kendi, kendime sormuyor değilim, “NE ÜSTÜNE VAZİFE, böceklerden, çiçeklerden bahseden, suya sabuna dokunmayan kültür-sanat yazıları yazsan kıyamet kopacak değil ya” diye.

Yaşadığımız dünya kenti ANTALYA, üzerinde olumsuzlukları taşıyacak bir şehir değil.  Ülkesini ve şehrini seven gani gönüllü, CESUR YÜREKLİ insanlara sahip. YÖRÜK’TÜR bizim insanımız. Turizmle taçlanan, örtü altı tarımı ile ülkeyi besleyen, tarihi doğası ve denizi ile dünyaya adını duyuran Antalya, bu İNSANLARA hasret. Öyle böyle değil.

Yetenekli insanların bir köşede bekletilmesi ve toplumun görmemesi için öne çıkarılmaması, Antalya’nın en büyük HANDİKAPI. İnanmayan listelere şöyle bir göz atsın.

Aslında Antalya ve Antalyalı bu insanları görmüyor değil. Belki de, siyasetin merkezinde oturanlara HÜKMÜ geçmiyor. Bir yazar olarak, bizim gibilere düşen görev, Antalya için, bu insanların tanıtılması ve İSİMLERİNİN ZİKREDİLMESİ olmalı diye düşünenlerdenim.

ŞEHRİN kazanması, İNSANLARIN kazanmasından çok daha önemli. Nitelikli insanlara fırsat tanınması ise, ŞEHRİN KOŞMASI anlamına geliyor. İleri doğru atılmasının önündeki TAKOZLARI ve DİKENLİ TELLERİ alamayan, kaldıramayan bir şehir nasıl koşar? Koşar gibi yapar o kadar.

Böyle bir görüntü içinize SİNER Mİ? Sinmez diyorsak, aklın yolu bir. Biraz sert de, olsa hoş bir söz var;  “Ya bir yol bul, ya bir yol aç, ya da yoldan çekil...” diye.

Bütün meselenin özü, “Yol bulamayana, yol açamayana, YOLDAN ÇEKİL DİYEBİLMEK...” Bu sözü söyleyecek biri var mı? Şu an biraz zor gibi.

1400’lü yıllarda yaşasaydık, HOCA NASREDDİN söyler derdik. Yalnız kalma pahasına, lafını çekmez, söyler geçerdi. Şimdi hepimizin önünde korku tünelleri var. Yalan mı?

Bu sözleri söyleyecekler hem var, hem yok. YA DA HA VAR, HA YOK. Önce ülkem, sonra partim, sonra ben demek lazım. Ama maalesef öyle olmuyor, olamıyor, oldurulmuyor.

Demek lazım da, insanlarımız önce ben, sonra partim, sonra da ülkem söylemini geliştirmiş. Eskilerin tabiriyle, önce can, sonra canan denmenin formülleri ve versiyonları çağa uydurulmuş.

Gördüğünüz gibi, kimsenin Hoca Nasreddin olma derdi yok. Ama Hoca Nasreddin gibileri öne sürüp, arkasından gitmeme ve desteklememe formülleri bir hayli çok. Bunun adına da, UYANIKLIK deniyor.

İnanın hiç kimsenin bu konulardan şikayeti de yok. Şikayeti olanı da, dinleme ve dikkate alma süremiz üç dakika. VİZYON ve MİSYONLARA giden yollar, patika yollara dönmüş, sarp yamaçlardan geçmek, başı dumanlı dağları aşmak gerekiyor.

Şimdi bu şart ve ahval altında “YOLDAN ÇEKİL DİYECEKSİNİZ” öyle mi? Hangi yoldan? Alacağınız cevap ne mi? Hadi oradan. Doğru bildiğin yoldan yalnız gideceksin denmiş.

ATALARIMIZ  böyle söylemiş.

Elmalarla armutlar toplanmaz denmiş. Sapla samanı karıştırmayın denmiş. Bunu da atalarımız söylemiş. İki kere iki, ne üç eder, ne de beş, dört eder, dört denmiş.

Böyle gelmiş, böyle gider değil, böyle de gelmez, böyle de gitmez denmiş. Diyen, denmişe gücenmiş. Kırılan kırılmış, yarılan yarılmış, KÜSEN KÜSMÜŞ.

AH NASREDDİN HOCAM AH. Tam şenlik zamanları yaşıyoruz.

ŞİMENDİFERİ GEÇTİ MÜBAREK

Antalya’da toplu ulaşımı rahatlatan en önemli ulaşım aracı sanırım TRAMVAY. Yıllardır bu memleketin insanını taşır. Çoğu vagon YORGUN ve ESKİ!

İşte bu nedenle bazıları anam babam ŞİMENDİFER gibi çalışıp PARTI-GÜRÜLTÜ çıkarıyor. Özellikle VARSAK hattına çalışan bir vagon aynı bu tarife uyuyor.

Bizim LİDER MEDYA’nın tam önünden geçiyor TRAMVAY hattı. Bu nedenle sabah 07.30’da ofisteki masama oturur oturmaz ŞİMENDİFER pardon TRAMVAYININ sesi ile irkiliyorum.

Tabi burası KEPEZ ve VARSAK bölgesine çalışan bir hat olunca bu ESKİ ve YORGUN vagonları insanımıza REVA görüyorlar olmalı ki bir türlü tamir yoluna gidilmiyor.

Yahu arkadaşlar anladık sizin için varsa yoksa şehir içi hattı. Lütfen birazda bu bölgeye bakın artık. İnsanlara çile çektirmeyin arkadaşlar. Hem ayıptır hem de günah.